آموزش گرامر زبان اسپانيايي

فعل شرطي:

در زبان اسپانيايي سه نوع فعل شرطي داريم:

۱. شرطي قطعي: اين نوع افعال شرطي حقيقتي واضح را بيان مي كند و خود انواع مختلفي دارند:

۱.حال ساده:

اگر تلاش كنم موفق مي شوم                                      .Si intento,tengo éxito 

2.گذشته استمراري:

اگر تلاش مي كردم موفق مي شدم.                             .Si intentaba,tenía éxito

3.ماضي نقلي:

اگر تلاش كرده ام موفق شده ام.                      .Si he intentado,he tenido éxito 

اگر جمله با شك و ترديد و احتمال همراه باشد آنگاه انواع زير فعل شرطي را خواهيم داشت:

وجه شرطي فعل: وجه شرطي براي موارد زير بكار مي رود:

۱. تقاضاهاي مودبانه

¿Podrís darme un vaso de agua por favor?              مي شود لطفا يك ليوان آب به من بدهيد؟

۲. ميل و خواسته هاي شخصي

Me gustaría comer un helado italiano.            .دوست دارم يك بستني ايتاليايي (ميوه اي) بخورم

۳. حدس و گمان

Ya él estría en Buenos aires.                                           .او اكنون بايد در بوئنوس آيرس باشد

۴. پيشنهاد و توصيه

¿Podríamos vernos otra vez?                                               مي شود باز هم همديگر را ببينيم؟

زمان حال مستمر(ملموس): بيانگر فعلي است كه در حال حاضر در حال انجام شدن است.اين فعل در فارسي به سه شكل گفته مي شود. مثلا از مصدر خوردن مي گوييم:

۱. دارم مي خورم

۲. در حال خوردنم

۳. مشغول خوردن هستم

براي ساختن اين فعل در زبان اسپانيايي احتياج به اسم مصدر داريم. اسم مصدر به شكل زير ساخته مي شود.

زمان گذشته ساده: :Preterito indefinido   

بيان گر كاري است كه در گذشته به طور مطلق و بدون استمرارانجام شده است. براي ساختن  آن به شكل زير عمل مي كنيم:

ب) افعال گروه ar-:براي افعالي كه به ar- ختم مي شوند ar را از ريشه حذف مي كنيم و زوايد شش گانه زير را به ريشه فعل اضافه مي كنيم.

جايگاه se در زبان اسپانيايي:

افعالي كه داراي ضمير انعكاسي se مي باشند افعالي هستند كه فعل روي خود شخص انجام مي گيرد.حتي اگر معناي فارسي آن فعل واژه "خود را" كه حالت انعكاسي دارد را نداشته باشد معناي آن اين است كه آن فعل روي خود شخص توسط خود او انجام شده است . مانند فعل نشستن (Sentarse) كه شخص خود، خود را مي نشاند.نه كسي او را مي نشاند و نه او كسي را مي نشاند. لازم به ذكر است كه ضمير (se) براي ساختن فعل مجهول و افعال دو جانبه نيز به كار مي رود كه در ادامه توضيح داده خواهد شد.

(مصدر): مصدر كلمه اي است كه فعل را بدون آنكه زمان و شخص آن معلوم باشد،مشخص مي كند.علامت مصدر در زبان فارسي -َن مي باشد كه از (بن ماضي+ ـَ ن) فعل گذشته ساخته مي شود.مانند: خوردن،رفتن،ديدن.علامت مصدر در زبان اسپانيايي ir -er -ar- مي باشد كه هر كدام بنا به گروه خود قوانين صرف جداگانه اي دارد.

جمع بستن اسمها :

براي جمع بستن اسمها در زبان اسپانيايي به شيوه زير عمل مي كنيم:

۱. براي اسامي اي كه به يك حرف صدادار ختم مي شوند يك s به آخر آن اضافه مي كنيم. مانند: